Το σερί του ΛεΜπρόν Τζέιμς με τους 1.297 συνεχόμενους αγώνες κανονικής περιόδου με 10 πόντους στεκόταν ως ένα μνημειώδες επίτευγμα στην ιστορία του ΝΒΑ. Ένα σερί που ξεκίνησε πριν σχεδόν 18 χρόνια, το 2007, στην καρδιά της τέταρτης σεζόν του ως επαγγελματίας, έφτασε στο τέλος του στο Τορόντο, όπου ο «Βασιλιάς» συμβιβάστηκε με μόλις οκτώ πόντους απέναντι στους Ράπτορς. Ωστόσο, η διακοπή αυτού του θρυλικού ρεκόρ επισκιάστηκε άμεσα από ένα γεγονός που καθόρισε την κληρονομιά του περισσότερο από οποιονδήποτε ατομικό αριθμό: την αποφασιστική, ανιδιοτελή πάσα στον Ρούι Χατσιμούρα, η οποία εξασφάλισε τη νίκη για τους Λος Άντζελες Λέικερς. Η Τρίτη στο Τορόντο δεν ήταν η νύχτα που ο ΛεΜπρόν απέτυχε να σκοράρει, αλλά η νύχτα που απέδειξε, για άλλη μια φορά, ότι η νίκη της ομάδας υπερέχει κάθε προσωπικής στατιστικής δόξας, ακόμα και της μεγαλύτερης στην καριέρα του.
Το Σερί της Αθανασίας: 1.297 Αγώνες Συνέπειας
Το επίτευγμα του ΛεΜπρόν Τζέιμς δεν μπορεί να περιγραφεί απλώς ως ένα «μακρύ σερί». Ήταν μια απόδειξη εξωπραγματικής συνέπειας, σωματικής αντοχής και πνευματικής δέσμευσης που κράτησε σχεδόν δύο δεκαετίες. Το σερί των 1.297 αγώνων με διψήφιο αριθμό πόντων ξεκίνησε στο Κλίβελαντ και τελείωσε στο Λος Άντζελες, εκτείνεται σε ρεκόρ 23 σεζόν στο πρωτάθλημα NBA. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτού του ρεκόρ, αρκεί η σύγκριση με τους πλησιέστερους αντιπάλους του. Ο Μάικλ Τζόρνταν, ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ όλων των εποχών μέχρι τον Μάρτιο του 2018, είχε 866 συνεχόμενους αγώνες, μια διαφορά που ξεπερνά τους 400 αγώνες. Μεταξύ των ενεργών παικτών, ο Κέβιν Ντουράντ βρισκόταν στον πλησιέστερο αντίπαλο, αλλά με «μόνο» 267 συνεχόμενους αγώνες, ο ΛεΜπρόν βρισκόταν πάνω από 1.000 αγώνες μπροστά του. Το σερί συμβόλιζε την αδιάκοπη κυριαρχία του, την ικανότητά του να παραμένει στην κορυφή της παραγωγικότητας και να αποφεύγει τραυματισμούς που θα τον κρατούσαν εκτός ρυθμού για μια ολόκληρη γενιά.
Η Νύχτα του Τορόντο: Οκτώ Πόντοι και η Εμφάνιση «Καταστροφής»
Στο γήπεδο των Τορόντο Ράπτορς, όπου ο ΛεΜπρόν είχε συχνά θριαμβεύσει στην καριέρα του, η φετινή εμφάνιση ήταν μία από αυτές που άγγιζαν τα όρια της καταστροφολογίας. Ολοκλήρωσε τον αγώνα με μόλις οκτώ πόντους, ένα στατιστικό που διέκοψε το ατελείωτο σερί. Η φετινή σεζόν, στην 23η του χρονιά, τον βρίσκει να παλεύει με την ευστοχία, κάτι που φάνηκε και στο Τορόντο, όπου είχε 4/17 σουτ εντός πεδιάς, συμπεριλαμβανομένων 0/5 στα τρίποντα, και μόλις 55% στις βολές. Αυτή η έλλειψη ρυθμού και η κακή του σουτ τον είχαν φέρει κοντά στη διακοπή του σερί και σε προηγούμενες αναμετρήσεις. Η εμφάνιση αυτή έδειξε ότι στα σχεδόν 41 του χρόνια, και χωρίς την συνηθισμένη του προετοιμασία, ο Τζέιμς αρχίζει επιτέλους να νιώθει το βάρος των χρόνων. Η διακοπή του σερί, όμως, παρόλο που αποτελεί ιστορική είδηση, έγινε γρήγορα δευτερεύουσα, λόγω του τρόπου με τον οποίο ο ίδιος επέλεξε να ολοκληρώσει τη βραδιά.
Πράξη Ανιδιοτέλειας: Η Νικητήρια Πάσα
Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, έχοντας την μπάλα στα χέρια του στην τελευταία κατοχή του αγώνα και γνωρίζοντας ακριβώς πόσους πόντους είχε (θα μπορούσε να είχε επιχειρήσει ένα σουτ ή να κερδίσει ένα φάουλ για να φτάσει τους 10 και να επεκτείνει το σερί), έκανε μια συνειδητή επιλογή. Αντί να επιδιώξει τη δική του στατιστική δόξα, επέλεξε να πασάρει στον ελεύθερο Ρούι Χατσιμούρα, ο οποίος έστειλε το νικητήριο τρίποντο στη λήξη. Αυτή η στιγμή ήταν μια τέλεια απεικόνιση του «παίκτη που είναι και του ατόμου που είναι», όπως δήλωσε ο Τζέικ ΛαΡάβια. Η ανιδιοτελής κίνηση, σε ένα σενάριο που θα μπορούσε να τον κάνει τον πρωταγωνιστή, μεγέθυνσε την κατάσταση με τον πιο «ΛεΜπρόν Τζέιμς» τρόπο: η νίκη της ομάδας πάνω από το ατομικό ρεκόρ.
Η Φιλοσοφία του «Σωστού Παιχνιδιού»
Σίγουρα η αντίδραση του ΛεΜπρόν Τζέιμς στο τέλος του σερί ήταν χαρακτηριστική της επαγγελματικής του νοοτροπίας. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι δεν ένιωσε «κανένα» αρνητικό συναίσθημα, εφόσον οι Λέικερς «κέρδισαν». Η φιλοσοφία του είναι απλή: «Απλώς παίζω με τον σωστό τρόπο. Πρέπει πάντα να παίζεις με τον σωστό τρόπο. Έτσι το κάνω πάντα… Απλώς κάνω πάντα το σωστό παιχνίδι. Είναι αυτόματο, είτε κερδίζουμε, είτε χάνουμε, είτε φέρνουμε ισοπαλία. Όταν κάνεις το σωστό παιχνίδι, οι θεοί του μπάσκετ θα σε ανταμείψουν πάντα». Αυτή η δήλωση, σε συνδυασμό με την ανιδιοτελή πάσα, δείχνει ότι η κληρονομιά του Τζέιμς δεν θα καθοριστεί από το αν έφτασε τους 10 πόντους, αλλά από την ικανότητά του να λαμβάνει την καλύτερη απόφαση για την ομάδα. Όπως σχολίασε ο Τζέι Τζέι Ρέντικ, «Αν κάνεις τα πράγματα με τον σωστό τρόπο, οι θεοί του μπάσκετ τείνουν να σε ανταμείψουν». Αυτή η ανταμοιβή ήρθε με τη μορφή μιας νίκης buzzer-beater, επισφραγίζοντας την αξία της ανιδιοτέλειας.
Το Τέλος της Βαθμολογικής Πίεσης
Η διακοπή του σερί ίσως αποδειχθεί μια μεταμφιεσμένη ευλογία για τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, καθώς του επιτρέπει να εισέλθει σε μια νέα φάση της καριέρας του χωρίς την αδιάκοπη πίεση της επίτευξης ενός συγκεκριμένου αριθμού πόντων. Σε αυτή τη σεζόν, με «μόλις» 14 πόντους, 7,8 ασίστ και 4,3 ριμπάουντ ανά αγώνα, ο Τζέιμς έχει ήδη μειώσει τον όγκο των προσπαθειών του. Η παρουσία νεότερων, παραγωγικών συμπαικτών όπως ο Λούκα Ντόντσιτς και ο Όστιν Ριβς τον βοηθά να κάνει πολύ λιγότερα στο γήπεδο, εστιάζοντας περισσότερο στη δημιουργία και την καθοδήγηση. Το τέλος του σερί απελευθερώνει τον «Βασιλιά» από τη μονομανία του σκοραρίσματος, επιτρέποντάς του να επικεντρωθεί πλήρως στο ρόλο του ως πλέι μέικερ και καθοδηγητή. Σε αυτή τη φάση, η αξία του μετριέται πλέον από τις ασίστ και τις νίκες, όχι από τους διψήφιους αριθμούς.
Συμπέρασμα
Το σερί των 1.297 συνεχόμενων αγώνων του ΛεΜπρόν Τζέιμς με τουλάχιστον 10 πόντους είναι ένα ρεκόρ που πιθανότατα δεν θα ξεπεραστεί ποτέ. Ωστόσο, η νύχτα που αυτό διακόπηκε στο Τορόντο θα μείνει στην ιστορία για έναν πολύ πιο σημαντικό λόγο: ως το οριστικό παράδειγμα της ανιδιοτέλειας και της διορατικότητάς του ως παίκτης. Αντί να κυνηγήσει το ατομικό ρεκόρ, επέλεξε τη νίκη της ομάδας, δίνοντας μια πάσα ακριβείας που έφερε το νικητήριο τρίποντο. Ο ΛεΜπρόν μάς υπενθύμισε ότι η μεγαλοσύνη στο μπάσκετ δεν έγκειται μόνο στους πόντους, αλλά και στην ικανότητα να παίζεις «με τον σωστό τρόπο». Η διακοπή του σερί δεν ήταν μια αποτυχία, αλλά ένα μάθημα ταπεινότητας και μια επιβεβαίωση της φιλοσοφίας του.